ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΝΕΑ
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ
ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΝΕΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Ν.Υ. ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
 
ή δοκιμάστε την προηγμένη αναζήτηση 

Αναλυτική Αναζήτηση
Χρησιμοποιήστε την αναλυτική αναζήτηση με φίλτρα για καλύτερα στοχευμένα αποτελέσματα
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
ΣτΕ 999/2005
Αριθμός Απόφασης : 999
'Ετος : 2005
Δικαστήριο : Συμβούλιο της Επικρατείας (Ολομέλεια)


Αριθμός 999/2005
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ 
(ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ)


(...)
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η αναίρεση της 208/2000 αποφάσεως του Διοικ. Εφετείου Χανίων με την οποία, κατ` αποδοχή εφέσεως του Δημοσίου, εξαφανίσθηκε η 358/1999 απόφαση του Διοικ. Πρωτοδ. Χανίων, εν συνεχεία δε, εκδικασθείσης αγωγής του ήδη αναιρεσείοντος, εφημερίου - εκπαιδευτικού, απερρίφθη το αίτημά του περί καταβολής σ` αυτόν του ποσού των 14.303.624 δραχμών ως διαφορά αποδοχών λόγω μη λήψεως ολόκληρου του μισθού του από τη θέση του εφημερίου για το χρονικό διάστημα από 1.8.1991 μέχρι 30.12.1996.

3. Επειδή, με την 3710/2003 απόφαση του ΣΤ` Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια, εν όψει της διατάξεως της παρ. 5 του άρθρου 100 του Συντάγματος, που προσετέθη με το από 6.4.2001 ψήφισμα της Ζ` Αναθεωρητικής Βουλής (φ. 84), το ζήτημα της αντιθέσεως του άρθρου 11 του Ν. 1810/1988 προς τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος).

4. Επειδή, στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του Ν. 1256/1982 "Για την πολυθεσία, την πολυαπασχόληση και την καθιέρωση ανωτάτου ορίου απολαβών στο δημόσιο τομέα ..." (φ. 65), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 33 του Ν. 1326/1983 (φ. 19), ορίζεται ότι: "1. Οι συνολικές μηνιαίες καθαρές απολαβές, από οποιοδήποτε φορέα, όπως αυτές προσδιορίζονται με την, κατ` εξουσιοδότηση της παρ. 1 του άρθρου 2 του παρόντος, Υπουργική Απόφαση, που προέρχονται από την άσκηση εργασίας, λειτουργήματος, έργου ή οποιαδήποτε άλλη απασχόληση ή από συνταξιοδοτικό ή ασφαλιστικό φορέα κύριας και επικουρικής ασφάλισης των μισθωτών γενικά και λειτουργών του δημοσίου τομέα του άρθρου 1 του παρόντος, δεν μπορεί να είναι ανώτερες από το συνολικό μηνιαίο ακαθάριστο ποσό των
αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου που έχει σύζυγο και δύο (2) τέκνα και συνολική δημόσια υπηρεσία είκοσι εννέα (29) ετών. Στις αποδοχές αυτές συμπεριλαμβάνονται τα επιδόματα συζύγου, τέκνων και σπουδών ...". Η ανωτέρω διάταξη αντικαταστάθηκε από 1.1. 1995 με το άρθρο 4 του Ν. 2303/1995 (φ. 80) που όρισε ότι οι ως άνω συνολικές μηνιαίες κα θαρές απολαβές δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν το 50/πλάσιο του εκάστοτε τεκμαρτού ημερομισθίου της κατά το άρθρο 37 του Α.Ν. 18461 1951 (φ. 179) 22ης ασφαλιστικής κλάσης του Ι.Κ.Α.
Περαιτέρω, στο άρθρο 11 παρ. 1 του Ν. 1810/1988 (φ. 223) ορίζεται ότι: "Οι εφημέριοι υπάλληλοι (εκπαιδευτικοί, γραμματείς κοινοτή των, διοικητικοί υπάλληλοι) λαμβάνουν από την υπαλληλική τους θέση όλες τις αποδοχές του μισθολογικού κλιμακίου της κατηγορίας που ανήκουν, ενώ από την εφημεριακή τους θέση (στην οποία θα εξελίσσονται κανονικά σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια) λαμβάνουν μόνο το βασικό μισθό του οικείου μισθολογικού κλιμακίου του Ν. 1505/1984 της κατηγορίας τους και το χρονο επίδομα του ιδίου νόμου με βάση την εφημεριακή τους υπηρεσία και με τους περιορισμούς που ισχύουν για τα όρια αποδοχών ...".

5. Επειδή, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 11 παρ. 1 του Ν. 1810/1988, που θεσπίζει ειδικά για τους εφημερίους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα τον περιορισμό να λαμβάνουν από την εφημεριακή τους θέση μόνο το βασικό μισθό και το χρονοεπίδομα, εισάγει ανεπίτρεπτη, σε βάρος της κατηγορίας αυτής πολιτών,
διάκριση που αντίκειται στο άρθρο 4 του Συντάγματος, εφόσον όλοι οι υπάλληλοι του δημοσίου τομέα λαμβάνουν πλήρεις μηνιαίες αποδοχές και από τις δύο θέσεις με ανώτατο όριο το προσδιοριζόμενο από το άρθρο 33 του Ν. 1326/1983 και
στη συνέχεια από το άρθρο 4 του Ν. 2303/1995. Επομένως, μη εφαρμοζομένης ως ανίσχυρης της ως άνω διατάξεως του άρθρου 11 παρ. 1 του Ν. 1810/1988, πρέπει να ισχύσει και για τους εφημερίους - υπαλλήλους του δημόσιου τομέα ο περιορισμός των αποδοχών τους και από τις δύο θέσεις όπως καθιερώνεται και
για τις άλλες κατηγορίες υπαλλήλων από τον προαναφερθέντα γενικό κανόνα (βλ. Ολομ. Σ.τ.Ε. 1030/1985).

6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την
αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσείων, ο οποίος υπηρετούσε κατά το επίδικο χρονικό διάστημα ως εφημέριος στην Ιερή Μητρόπολη Κ. και Α. και συγχρόνως ως εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ζήτησε με αγωγή του να αναγνωριστεί η υποχρέωση του Δημοσίου να του καταβάλει το ποσό των 14.303.624 δραχμών συνολικά, ως διαφορά αποδοχών για το χρονικό διάστημα από 1.8.1991 έως 31.12.1996, κατά το οποίο ενώ ελάμβανε πλήρεις τις αποδοχές του ως εκπαιδευτικός, εκ της θέσεως του εφημερίου ελάμβανε μόνο το βασικό μισθό και το χρονοεπίδομα, κατ` εφαρμογή του άρθρου 11 παρ. 1 του Ν. 1810/1988. Το Διοικ. Πρωτοδ. Χανίων, με την 358/1999 απόφασή του, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή του αναιρεσείοντος αφού έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 11 του Ν. 1810/1988 με την οποία περικόπτονται οι αποδοχές των εφημερίων υπαλλήλων που
αντιστοιχούν στην εφημεριακή τους θέση, αντίκειται στην αρχή της ισότητος διότι εισάγει δυσμενή διάκριση σε βάρος αυτών έναντι των λοιπών υπαλλήλων του δημόσιου τομέα που υπάγονται στο γενικό κανόνα περιορισμού των αποδοχών
του άρθρου 6 παρ. 1 του Ν. 1256/1982. Ακολούθως, ασκηθείσης εφέσεως από το Δημόσιο, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων με την οποία κρίθηκε ότι η διάταξη του άρθρου 11 παρ. 1 του Ν. 1810/1988 ρυθμίζει αυτοτελώς το θέμα των αποδοχών των εφημερίων οι οποίοι απασχολούνται και σε δεύτερη θέση υπαλλήλου του Δημοσίου και κατά συνέπεια η διάταξη αυτή δεν εισάγει ανεπίτρεπτη διάκριση σε βάρος των εφημερίων υπαλλήλων έναντι των υπαλλήλων του υπόλοιπου δημόσιου τομέα για τους οποίους ισχύει το ανώτατο
όριο αποδοχών που θέσπισαν οι διατάξεις των άρθρων 33 του Ν. 1326/1983 και 4 του Ν. 2305/1995. Με τη σκέψη αυτή το Διοικητικό Εφετείο δέχθηκε την έφεση, εξαφάνισε την απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, δίκασε την αγωγή του αναιρεσείοντος και την απέρριψε.

7. Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην πέμπτη σκέψη, η ως άνω κρίση του Διοικητικού Εφετείου είναι εσφαλμένη, για το λόγο δε αυτόν, βασίμως προβαλλόμενο, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, η δε υπόθεση που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, να παραπεμφθεί στο Διοικητικό Εφετείο προς νέα κρίση κατά τα
εκτεθέντα.

για τον "ΒΑΛΣΑΜΩΝ" συνδέσεις επικοινωνία συχνές ερωτήσεις όροι χρήσης Copyright © - Web Site by WeC.O.M.